Nereye Gidersem Gideyim Dokunduğum Her Şey Trajediye Dönüşüyor/ Don Mccullin
+13 Nereye Gidersem Gideyim Dokunduğum Her Şey Trajediye Dönüşüyor/ Don Mccullin
Nereye Gidersem Gideyim Dokunduğum Her Şey Trajediye Dönüşüyor/ Don Mccullin
Nereye Gidersem Gideyim Dokunduğum Her Şey Trajediye Dönüşüyor/ Don Mccullin
Nereye Gidersem Gideyim Dokunduğum Her Şey Trajediye Dönüşüyor/ Don Mccullin
Nereye Gidersem Gideyim Dokunduğum Her Şey Trajediye Dönüşüyor/ Don Mccullin
Nereye Gidersem Gideyim Dokunduğum Her Şey Trajediye Dönüşüyor/ Don Mccullin
Nereye Gidersem Gideyim Dokunduğum Her Şey Trajediye Dönüşüyor/ Don Mccullin
Nereye Gidersem Gideyim Dokunduğum Her Şey Trajediye Dönüşüyor/ Don Mccullin
Nereye Gidersem Gideyim Dokunduğum Her Şey Trajediye Dönüşüyor/ Don Mccullin
Nereye Gidersem Gideyim Dokunduğum Her Şey Trajediye Dönüşüyor/ Don Mccullin
Nereye Gidersem Gideyim Dokunduğum Her Şey Trajediye Dönüşüyor/ Don Mccullin
Nereye Gidersem Gideyim Dokunduğum Her Şey Trajediye Dönüşüyor/ Don Mccullin
Nereye Gidersem Gideyim Dokunduğum Her Şey Trajediye Dönüşüyor/ Don Mccullin
Nereye Gidersem Gideyim Dokunduğum Her Şey Trajediye Dönüşüyor/ Don Mccullin
Nereye Gidersem Gideyim Dokunduğum Her Şey Trajediye Dönüşüyor/ Don Mccullin
Nereye Gidersem Gideyim Dokunduğum Her Şey Trajediye Dönüşüyor/ Don Mccullin
Fotoğrafı bir sanat formunun ötesinde, iletişim kurma aracı olarak kullanan Don McCullin; 1960lı yıllarda çektiği fotoğraflarla tarihin önemli olaylarını kayıt altına aldı. McCullin, 1964 yılında Kıbrıs’ta yaşanan iç savaşı görüntülemesiyle dikkatleri üzerine çekti. Acı çeken, infaz edilen insanları kadrajına alarak tarafsız bir şekilde basına sunması, onun dönüm noktasını oluşturdu. Bu fotoğraflardan sonra Dünya Basın Fotoğraf ödülünü kazandı ve 1993 yılında CBE’ye verilecek ilk foto muhabiri oldu.
“Hayatımın çoğunu savaşlarda ve devrimlerde şiddeti kucaklamakla geçirdim. ”
Sanatçı fotoğraflarında; savaşın getirdiği yıkımlara, yoksulluğa, sanayileşmenin işçi sınıfı üzerindeki etkisine ve toplumsal sorunlara odaklandı. Kamboçya’da vuruldu ve ağır yaralandı; Uganda’da hapsedildi, Vietnam’dan kovuldu ve Lübnan’da başına ödül konuldu. O yine de bütün cesaretiyle yaşananları fotoğraflamaya devam etti.
Bir meydan okumaya ihtiyacım var. En büyük korkum, artık hiçbir şey yapmama tutkusu olmaksızın bir pencereden oturmak ve pencereden dışarı bakmak. ”
McCullin bir foto muhabir olarak insanların yüz çevirdiği görüntüleri, gün yüzüne çıkararak bir yüzleşmenin anatomisini oluşturdu. Kongo, Biafra, Uganda, Çad, Vietnam, Kamboçya, İsrail, Ürdün, Lübnan, İran, Afganistan, Kuzey İrlanda ve daha fazlasında bir hikâyenin peşinden giderken; ışık ve kompozisyondaki ustalığı her daim çalışmalarına sindi. McCullin için fotoğraf, daha derinlere daha diplere bakmanın bir yöntemiydi.
“Gördüğüm korkutucu şeylerden karanlığa bulaştım”
