Cansu Sönmez

Adım Cansu Sönmez. 9 şubat 1991 İstanbul doğumluyum ve İstanbul’da yaşıyorum. Marmara Üniversitesi Eğitim Fakültesi Resim-İş Öğretmenliğinden 2013 yılında mezun oldum.
Çok küçük yaşlardan itibaren elimde kağıt kalem var. O zamanlara dair elimde siyah deri kaplı bir deftere “Şimdi buraya yeşil taytlı bir kız çizeceğim.” diye mırıldandığımı hatırlıyorum.
Cağaloğlu Teknik ve Meslek Anadolu Lisesinde Grafik ve fotoğraf bölümünü okudum. Üniversiteye başladım ve sonrasında baskı resim bölümünü seçtim. Baskı tekniklerini öğrendim. Yaşadığım olaylar, toplum, arkadaşlarım, okuduklarım, cinsiyet kavramı her şey bana esin kaynağı oluyor diyebilirim. Tüm yaşanmışlıklardan besleniyorum işin kısası. Tabii ki özel olarak beni derinden etkileyen, resimlerimde etkin rol oynayan konular var. Her şeyden önce kullandığım bir imge var cansız manken imgesi. O imgeyle o kadar bütünleştim ki yaşanmışlıkların hepsini onunla birleştiriyor bütünleştiriyor, değiştirip dönüştürüyorum. Kadınlar resimlerimin baş kahramanı diyebilirim. Cansız mankenleri resmetme fikri aklıma geldiği gün evden çıkıp bir cansız manken mağazasına gittim, oradan aldığım adresle de fabrikaya gittim. Hepsini bir heyecanla aynı gün yaptım. Çünkü cansız, parçalara ayrılmış kadın bedeni  bana çok hüzünlü ve gerçek gelmişti. Vitrinin önünde mükemmel bedenleriyle duran mankenler de gerçekti ve büyük bir zıtlıktı. Bunlar kafamda dönerken ben bir yıl boyunca fabrikaya gittim, geldim, çalıştım, video ve fotoğraf çektim. Sonra elimdeki argümanlarla önce ataerkil toplumun içindeki kadın bedenini inceledim. Daha sonra George Orwell’ın 1984 adlı romanını okumamla distopyalara olan ilgim başladı. Daha fazla distopya okumaya başladım ve araştırmaya devam ettim.  Mankenlerimin içinde bulunduğu mekan değişti onları şehre taşıdım, resimlerimde erkekler de yer almaya başladı. Cansız mankenlerin robotumsu, yapay, ruhsuz yapılarının distopyalarla çok örtüştüğünü düşünüyorum. Onlara bazen rengi kullanarak duygu katıyorum bazen de figürleri iyice bu dünyadan kopartıp dışlıyorum ama yine de parçalanmış bedenlerine anahtar delikleriyle umut koyuyorum. Bilime, hayata dair öğrendiğim her yeni şey beni çok heyecanlandırıyor  ve resim öğrendiklerimin üzerinden beyin fırtınası yaptığım bir alan, beni üretmeye yönlendiren büyük bir itici güç.
İçinde mankenlerimin, manken kalıbımın ve flamingolarımın olduğu küçük bir atölyem var. Resimlerimi orada yapmaya çalışıyorum.
Hayattaki mottom umudu ve heyecanı kaybetmemek.  Bu duygular gittiğinde hayat çok acımasız bir hale geliyor bununla baş etmek zor. İleride eğitimime devam etmek istiyorum.

CANSU SÖNMEZ’E AİT ÇALIŞMALAR