Anadolu’nun Cevheri / Hüseyin Yılmaz
1936 yılında Denizli’nin Acıpayam ilçesinde öğretmenler havanın güzelliğini piknik yaparak değerlendirmek isterler. Piknikte keçilerini otlatan bir çoban çocukla karşılaşırlar. Ona çay ikram etmek için yanlarına çağırırlar ve gelecekte bilimin önderliğinde çok işler başaracak olan küçük çocuk titrek bir sesle kendini tanıtır, Hüseyin. Öğretmenlerden biri yanındaki gazeteyi verir Hüseyin’e, okumasını ister. O dönemde okuma yazma oranı o kadar azdır ki okuma öğrenenlerin diplomaları vali tarafından bizzat imzalanır. Hüseyin okuma bilmediği için çekinir, gazeteyi eline almaz. Öğretmenler bu kez yaşını ve neden okula gitmediğini sorarlar. 12 diye cevap verir Hüseyin ve ekler üç yaşımda annemi on birimde babamı kaybettim der. Öğretmenler Hüseyinle biraz sohbet ederler ve Hüseyin’in ne kadar da zeki bir çocuk olduğunu anlarlar. Hüseyin’in mutlaka okuması gerekmektedir.
Hüseyin öğretmenlerden aldığı destek ve cesaret ile Denizli’de parasız yatılı okumaya başlar. Bir süre sonra katıldığı bir matematik yarışmasında Hüseyin’e bir kitap hediye edilir. Kitabı bir gecede bitirir Hüseyin. Öğretmenlerinin yanına gider ve bu kitapta eksikler var diyerek belirtir. Öğretmen şaşırmıştır çünkü Hüseyinin bahsettiği eksiklik görecelilik kavramı ile alakalıdır. Teoriyle ilgili önemli bir kavramın kitapta olmadığını belirtmiştir Hüseyin. Fen öğretmeni konuyu İstanbul Teknik Üniversitesi’nde kendi hocası olan rahmetli fizik profesörü Nusret Kürkçüoğlu’na mektup yazarak iletir. Nusret hocanın cevabı Hüseyin’in geleceğini aydınlatmasına katkı sağlayacaktır. Hüseyin liseyi bitirince İTÜ Elektrik Mühesdisliği’ne gelsin, der.
Hüseyin liseden mezun olunca İTÜ elektrik mühendisliğine gider. 1950 de lisansını, bir yıl sonrada yüksek lisansını tamamlar. Hüseyin burada bir sürü çalışma yapar ve hocalarının tavsiyesi üzerine bu çalışmalarda yardım almak için Massachusetts Institute of Techonology (MIT) ile irtibata geçirirler.
Ulaştıkları bir profesör çalışmalardan çok etkilenir ve tüm masraflarını karşılayıp onu Amerikaya davet eder. Yıl 1952 Hüseyin yüksek elektrik mühendisi olmuştur. Bir gazete kampanya yapar ve toplanılan paralarla Hüseyin Amerika’ya giden bir gemiye bindirilir. Amerikaya gider profesörle buluşur fakat ingilizce bilmemektedir profesörü anlayamaz. Hocasından tez konusunu tahtaya yazmasını ister ve onu defterine not alır ve yanından ayrılır. MIT’de tez konuları beş ile dokuz senede bitiriliyor olmasına rağmen Hüseyin çalışmasını üç ay sonra bitirip hocasının karşısına çıkar. Hocası tezini inceler bitmesine rağmen bu kadar çabuk doktora veremediklerini söyler. Gidip istediği dersleri almasını ve iki sene sonra gelmesini ekler. Hüseyin prosedür için bekler iki yıl sonra gidip doktorasını alır. Çalışmalarını yapmak için gittiği Princeton Üniversitesi’nde Einstein ile birebir çalışma fırsatı bulur.
Birkaç yıl sonra icatları destekleyen bir firmayla çalışmaya başlar. Burda bilgisayarlara sesli komut vermeye yönelik projeler yürütür. Sesle kumanda edilen bilgisayarı ilk defa 1960 yıllarının başında Hüseyin Yılmaz yapar.
1958 yılında çalışmalarını yakından takip ettiği Einstein’nin ünlü fonksiyon teorisinde eksikler tespit eder bunu bir mektupla kendisine bildirir. Ancak mektup ulaşmadan Einstein vefat eder. Yılmaz’ın iddiası, geliştirdiği kütleçekim teorisinin kuantum mekaniği ile de uyumlu ve Einstein’nın alternatif bir teori ürettiğidir. Yılmaz bu eksikleri ünlü bir bilim dergisinde yayımlayınca akademik dünyada çalkantılar oluşturur. Bilim dünyası ikiye bölünür. Einstein’in kuramına karşı Yılmaz Kütleçekim Kuramı’da literatüre girer. 27 Ocak 2013’ te ise Profesör doktor Hüseyin Yılmaz ABD’de hayata gözlerini yumar. Bugün kullandığımız bütün sesli komut sistemlerinin atası Hüseyin Yılmaz’ dır.
“Bir öğretmen dünyayı değiştirebilir.” Umut veren yolculuğunu gururla anlatmaya çalıştığım Hüseyin Yılmaz’a sonsuz saygıyla…
