Sessizliğin İçerisinde Bir Şair / Edouart Boubat
+14 Sessizliğin İçerisinde Bir Şair / Edouart Boubat
“İnsanın gözleri Boubat’ın fotoğrafları gibi görseydi, gözler buna dayanabilir miydi?”
Marguerita Duras
Yirminci yüzyılın en etkili Fransız fotoğrafçılarından biri olan Edouart Boubat, yarattığı fotoğraflarla yaşadığı dünyanın dışına çıkarak evrensel bir dil oluşturdu. Onun fotoğrafları sessizliğin içerisinde yankılanan bir şiire dönüştü.
“Bir fotoğraf fikirlere bağlı olmamalı, fikirlerin ötesine geçmelidir.”
Yıllar 1940’ının Mayıs ayını gösterdiğinde Nazi Almanya’sı Fransa’yı işgal etti. İşgal sonrasında Naziler, zorunlu çalışma hizmeti kapsamında Fransız vatandaşlarını Almanya’ya götürdüler. Götürülenler arasında Boubat’da vardı. İki yıl zorunlu hizmet kapsamında çalışan sanatçı, yaşadığı dünyanın acımasızlığına ve dehşetine tanıklık etti. Savaş bittikten sonra, dönemin politik yapısından uzak durarak; kendisini evrensel bir dil olduğuna inandığı fotoğrafa adadı.
“Bana göre fotoğrafçılık bir arayış… Resim yapmayı seviyorum, müziği çok seviyorum ama fotoğraf kendimden çıkmamı sağlayan şey. On sekiz yaşında olsaydım, resim çizerdim, dört yaşında olsaydım, müzik öğrenirdim. Ama yetmiş beş yaşım olsaydım fotoğraf çekmeye devam ederdim.”
Edouart Boubat, hümanist bir perspektiften yola çıkarak dünyanın pek çok ülkesini arşınladı. Hasat mevsiminde çalışan işçileri, başlarındaki çiçeklerle sokaklar arşınlayan kadınları, savaştan kaçan mağdurları, çocukları ve bir toprağa ait olmayan ya da olamayan yersiz-yurtsuz insanları kadrajına sığdırdı.
“Bazen çiçek buketleri göstermeyi sevmeme rağmen, amacım güzel fotoğraflar yapmak değil. Ama bir buket çiçek göstermek ne anlama geliyor? Bu buketin arkasında dünyanın tüm sefaletinin olduğunu bilmek demek. Bu buket sayesinde, fotoğrafçı çoğu şeyin ötesinde bir şey önerebilir.”
Marguerita Duras Boubat’ın kadrajına giren figürler için, daima kendi temsil ettikleri alanın dışına taşan bir alan içinde etkilerini gösterdiklerini vurgular. Duras, böylelikle evrensel oluşumun ardında bir boşluk bırakarak yitip giden figürlerin etkileyici yapısına değinmiş olur. Kuşkusuz Bobubat’ın fotoğrafları güçlü ışığın ve yarattığı şiirsel dilin de etkisiyle kendi alanının dışına çıkar.
“Her fotoğrafın kendine özgü bir gizemi vardır”
