Yok Sayılmışların Unutulmuşların Fotoğrafçısı / Lu Nan
+10 Yok Sayılmışların Unutulmuşların Fotoğrafçısı / Lu Nan
Yok Sayılmışların Unutulmuşların Fotoğrafçısı / Lu Nan
Yok Sayılmışların Unutulmuşların Fotoğrafçısı / Lu Nan
Yok Sayılmışların Unutulmuşların Fotoğrafçısı / Lu Nan
Yok Sayılmışların Unutulmuşların Fotoğrafçısı / Lu Nan
lu-nan (10)
CHINA. Yunnan Province. 1993. The funeral of a Tibetan girl (4 years old) who had died of a sudden illness. This village is located in the heart of the mountains, and it takes two and a half days to reach the nearest hospital. Children with illnesses are often unable to be cured, and on average one to two die each year very young.
Yok Sayılmışların Unutulmuşların Fotoğrafçısı / Lu Nan
lu-nan (9)
CHINA. Shaanxi Province. 1992. Han Ying Fang, 71 years old, is a fifth-generation Catholic in her family. During the Cultural Revolution, the Red Army raided Catholic homes, confiscating Bibles and other religious references. If the order was not obeyed during a given period, Catholics were severely punished at town meetings. At the time, when Hang Ying Fang's husband was still alive, he took the risk of hiding this crucifixion in the ceiling. It has survived until this day.
Lu Nan 1989 yılından itibaren toplumun kenarına itilmiş, ötekileştirilmiş, yok sayılmış insanları kadrajına aldı. Uzun yıllar Çin’de inançları yasaklanan ve dağ köylerinde yaşamlarına devam eden Katolikleri, psikiyatri hastalarını, Kuzey Burma’daki mahkûmların koşullarını ve Tibet’teki köylülerin yaşamlarını anlattı.
“ Amacım; her zaman dışarıda bırakılanların – toplum tarafından reddedilenlerin veya sınırlara itilenlerin hayatlarını fotoğraflamaktı.”
İlk on yıllık fotoğrafçılık kariyeri boyunca dört etkileyici dizi yaratan Lu Nan, 1989’dan 1990’a kadar 38 akıl hastanesini ve 100’den fazla hasta ailesini ziyaret etti. Hastaların öykülerini dinleyip, yaşam koşullarını yakından inceledi. Sıra Kuzey Burma’daki mahkûmların yaşam koşullarına geldiğinde ise, durumları akıl hastalarınınkinden farklı değildi. İstismara uğramış, aç bırakılmış ve unutulmuş insanlar…
“Ruhun en büyük arzusu acı çekmekten uzaklaşmaktır. ”
Lu Nan 1992 yılında, Katolik toplulukları fotoğraflamak üzere yola çıktı, ancak Katolik topluluklar Çin’de politik bir mesele olduğu için ciddi sorunlarla karşılaştı. Uzun uğraşlar sonucunda kiliselere ve törenlere katılma şansını elde etti. Evlerinde, herkesten uzakta yaşamak zorunda kalan bu dini grubun insanlarını, samimi ve yalın bir üslupla yansıttı. 1996 yılında Tibet köylülerinin günlük yaşamlarını, dört mevsim boyunca kaydetti. Tibet halkının tarlalarda uzun çalışma hallerini ve sakin hayatlarını realist bir yapıyla aktardı.
Lu Nan’ın fotoğrafları hümanist kültürün modern izdüşümü gibidir. Fotoğraflarının her birinde resmedilen muazzam gerçeklik, ışığın kullanılmasındaki ustalıkla daha da etkileyici bir bütünlük sağlar. Öyle ki kimi fotoğrafları, izleyici tedirgin – rahatsız eder. Lu Nan’ın yok sayılan, sınıra itilen, hiçleştirilen insanları kuşkusuz, politik- duyarsız bir ideolojinin yansımalarıydı. O yüzden çoğu fotoğrafa sinen yapının içerinde çaresizlik vardır.
“Siyah- beyaz fotoğrafları tercih etmemim nedeni; ciddi ve derin düşünceleri daha iyi ifade edebilmesiydi.”
