Fotoğrafla Gerçekliği Soyutlamak / Giacomelli
+32 Fotoğrafla Gerçekliği Soyutlamak / Giacomelli
Mario Giacomelli, uzun yıllar fotoğrafik görüntünün netliğini bozarak; çekimlere yüklediği grafik etkisiyle soyut yansımalar üretti. Fotoğraflarında zıtlığı arttırarak bulanık görüntüler yaratan sanatçı; gerçeği manipüle ederek, seyirciyi ayrı bir atmosferin içerisine dâhil etti. Giacomelli, genellikle tek bir merkez üzerinden tek bir nesneye odaklanırken empresyonist bir tarz benimser. Onun ikonik imgelerinden biri olan, Scanno Boy (1957) bu tarzın örneklerindendir. Bir gözlemciye doğru yürüyen kadınlar soyutlanırken odaktaki-merkezdeki çocuk nettir, bakışın temsilidir.
Giacomelli, 1952’den 1990lı yıllara değin çektiği mistik, soyut ve ufuksuz manzaralarla adeta Rossellini sinemasının ayrı bir örneğini oluşturur. 1971-73 yılları arasında, çift pozlamalar ile yaptığı deneysel çalışmalar Giacomellli’nin doruk noktasıdır. Cesur bileşimler ve keskin kontrastlarla karakterize bir stil geliştiren sanatçı, görüntülere yüklediği etkiyle soyutlamaya başvursa da; çoğu çalışması, seyirciyi sosyo-politik bir yorumun içerisine dahil eder. Zingara serisi(Çingene topluluğuna adanmış) ve kamptaki çocuklara odaklanan çalışmaları bunlardan birkaçıdır.
Giacomelli çingeneleri, köylüleri, yaşlıları çalışmalarına dahil ederek; ölüm- yaşam, gerçeklik-gerçek dışılık ikileminde zamansız bir varoluşu anlatır. Beyaz sokaklar ve siyah figürler eşliğinde, kalem çizimleri gibi görünen ve genellikle ilk bakışta tanınamayan görüntüler; dış dünyadan çok, sanatçının içsel yansımalarının bir ürünüdür. Fotoğraf eleştirmeni Sandro Genovali’nin de deyimiyle:
“Gerçekliği belgelemek istemedi: onu dönüştürmek istedi.”
