Tuvalin Kalın Renkleri: Post Empresyonizm

19. yüzyılın sonlarında Fransa’da ortaya çıkmış bu akım, empresyonistlerin ışığın ve rengin doğal tasvirine olan ilgisine karşı bir tepki olarak ortaya çıktı.

Empresyonizm, yani izlenimcilik olarak bildiğimiz bu akımda, nesnelerden arınmış doğanın yalın hali ön plandayken, Post Empresyonizm yani yeni izlenimcilik de ise nesneler yeniden ressamın kadrajına dahil olmuş durumda.

Canlı ve kalın renkler, belirgin fırça darbeleri ile sanat tüketicisinin gözlem algısına yapılan optik etkiler bu akımın en önemli özelliği sayılır. Post Empresyonistler, Empresyonistler gibi gerçek hayat konularını işlemeye devam etseler de geometrik formları ön planda tutarak deforme etmeyi ve istedikleri gibi renk kullanmayı seçmişlerdir.

Diğer yandan renkleri palette karıştırmadan ve tuşlama yöntemini kullandıkları fırça darbeleriyle ayrıntılardan uzaklaşmışlardır. Renklerin optik olarak karıştırılmış hali objelerdeki derinlik algısı ile üç boyutluluk ve perspektif kavramını ortadan kaldırıyordu.

Akımın öncülerinden biri olan ve post empresyonizmin babası sayılan Paul Cezanne başta olmak üzere; Pierre Bonnard, Vincent van Gogh, Paul Gauguin, Henri Biva, Georges Seurat ve Henri Rousseau gibi sanatçılar bu akıma öncülük eden diğer isimlerdir.